ថៅកែ : អញថាម៉ាត់ណាម៉ាត់ហ្នឹងហើយ។ អាហំតិចលោថាអញមិនប្រាប់។ តែគេចាប់អញៗឆ្លើយថាអញមិនដឹងអ្វីទេហើយអញត្រូវតែ ចេញឈ្មោះប្ដឹងអាឯងទៀតផងដោយចោទថាអាឯងធ្វើការខ្ជីខ្ជាបើកឡានអញទៅបុកឡានអុងប៉ាងហុងលី។
   ហំ : ខ្ញុំសូមអរគុណថៅកែហើយៗដើម្បីតបគុណនេះខ្ញុំសូមជម្រាបថៅកែជាមុនវិញថាតែគេចាប់ខ្ញុំខ្ញុំឆ្លើយប្រាប់រាជការនូវរឿង ពិតហើយ គឺថៅកែបានប្រើខ្ញុំឱ្យធ្វើអំពើដ៏លាមកនោះមែនដោយសន្យាថាឱ្យខ្ញុំ១ម៉ឺនរៀល។
   ផានីត : សូមទោស…ថៅកែ១ម៉ឺនរៀលល្មមឱ្យទៅពូហំដែរដូចជាធ្វើទានឱ្យប្រពន្ធកូនម្ដាយឪពុកគាត់ចុះ។
   ថៅកែ : (គំហក) ខ្ញុំនិយាយឯងដឹងរឿងអ្វីដែរគិតតែកាន់បញ្ជីឱ្យត្រឹមត្រូវទៅមិនគិតទេ។ អញទៅជួបគេបន្តិច

ថៅកែធ្វើជាដើរចេញទៅពូហំ ចង់ដើរចេញទៅតាមឃើញដូចនេះថៅកែក៏ចូលមកវិញ

   ពុទ្ធោ! ពុទ្ធោ! គ្មានឈ្លើងឯណាមកទាមខ្ញុំទេឱ្យជាប់ជាងឈ្លើងមនុស្សទេ។
   ហំ : មិនដឹងនរណាជាឈ្លើងនរណាទេថៅកែជាឈ្លើងគូលីឬគូលីជាឈ្លើងថៅកែ? …………………………….